İsrail, abluka altına aldığı Filistin’e uluslararası hukuka aykırı bir şekilde bomba yağdırıyor, sivilleri öldürüyor, çocukları acımasız bir şekilde katlediyor.. Karanlığa hapsettiği insanları aç ve susuz bırakarak savaş suçu işlemeye devam ediyor…
Bu duruma tüm dünyanın yaptığı gibi bizlerde sessiz kalarak izlemeye devam ediyoruz..
Ben bir anne olarak susamam, susmamalıyız.. İzlediklerim, akıl almaz derecede kötü.. Kendimi onların yerine koyuyorum ve gözlerimi kapatıp açmam bir oluyor, düşünemiyorum…
Acil bir kalıcı ateşkes getirilerek, bölgede barışın hakim olması gerektiğini ve savaşın biran önce bitirilmesi gerektiğini savunuyorum…
Ama İsrail dinlemiyor, kanlı ellerini mazlumların üstünden çekmiyor!…
Olabildiğince gündemi takip ediyor ve insanların “Elimizden ne gelir ki?” yorumlarını getirdiğini görüyorum..
Ne acı değil mi? sadece seyrediyoruz..
Elimizden gelen boykota katılmak ise yürüyüş, eylem yada eleştiri yapmak ise neden olmasın? bu da bir hareket değil mi?
‘Peki, bunları yapsak ne değişir?’ diyen, empati dahi yapamayan, ülkemin senaristleri, yazarları, sanatçıları, insanları(!) siz neden eyleme geçmiyor, bir katliamı izliyor ve susuyorsunuz?
Tabii Türklerin aklı sonradan gelir değil mi? Her şeyin daha iyisini zira siz bilirsiniz…
Haklısınız, galiba vaktimiz bol, zamanımız çok.. Sabretmek ve tevekkül etmek bizim genlerimizde var…
Çok geriye gitmeyelim, biliyorsunuz depremde binlerce insanımız enkaz altında kaldı… Kayıplar verdik…
Birçok hikaye dinledik, içimiz acıdı, soluğumuz kesildi, sıcacık evimizde oturuyor olmaktan utandık…
İşte ben hala utanmaya devam ediyorum… yediğim yemek, içtiğim su boğazıma diziliyor…
Bölge halkının dik duruşunu, topraklarını savunmasını eleştirenler de var… Çok acı ama her dik duranın adı terörist olmuş…
Okuyanlarıma soruyorum; Toprakları metre metre işgal edilirken, bölge halkı ne yapacaktı, bahçede armut mu toplayacaktı?
Eleştiri yapmak kolaydır, empati yapmaktır zor olan…
O topraklar ne mübarek bir topraklardır ki; halkı da bunun bilincinde…
Ne yapılırsa yapılsın, zulüm de edilse, aç ve susuz da bırakılsalar, karanlığa da hapsedilseler alınları Ak, kalpleri rahat hakkiki bir teslimiyetteler.. Mükemmel ötesisiniz…
Şu zamanda araştırmadan konuşmak, sosyal medyada klavye delikanlılığı yapmak, yorum yapmak çok kolay oldu…
Bir anne olarak soruyorum, vicdanımızı kaybettiğimiz bu günlerde, en azından empati yapmayı denesek ne kaybederiz ki?
Bundan sonra İsrail’e ne olur, Ortadoğu’da neler değişir bilmiyorum ama… Şunu çok iyi biliyorum ki; bizlerin ve bugünün büyüklerinin hataları, ne yazık ki topraklarımıza, gençlerimize, torunlarımıza yansıyacak…
Tarih, şüphesiz iyi yada kötü herşeyi yazar, ancak tek temennim SOYKIRIMI İZLEYEN BİR MİLLET olarak bizi yazmasın…
Şavaşın olmadığı, insanların katledilmediği, güzel şeyleri konuştuğumuz başka bir yazımda görüşmek dileğiyle…
Bilgen Ergün