Her sene kaybettiklerimiz için mevlit okutmak, bayramlarda mezarlıkları ziyaret edip acımızı tazelemek, dua etmek, tarihte yaşanan acı olayları her sene hatırlamak, yürüyüşler düzenlemek, mitingler yapmak, sloganlar atmak iyi şeyler mi?
Basite indirgersek, “geçen sene ayağıma çivi batmıştı” diyerek, her sene o acıyı anmak gerekli mi? Ee geçmişimizden ders almayacak mıyız? Asıl amaç bu değil mi bunları yaparken? Ee ben de her sene “ayağımdaki çiviyi” anarsam, belki bana ders olur! Ya da milli piyangodan büyük ikramiyenin bana çıktığını, bir kazadan yara almadan kurtulduğumu her sene anarsam, kutlama yaparsam, her sene kendimle yeniden gurur duyarım?
Kişi bazına indirgendiğinde saçma duran bu olaylar, toplumsal hale gelince çok anlamlıymış gibi duruyor değil mi?
Kutlamaları kaldıralım, geçmişi unutalım demiyorum, sadece sorguluyorum. Çünkü tam oturmayan, eksik bir şeyler var. Sanırım geçmişi devamlı bugüne taşımamak lazım. Geçmişi geçmişte bırakabilmek için de aynı hataları tekrarlayacağımız anlamına gelmiyor. Biz sanki her sene bu özel günleri, ya kendimizi yermek ya da övmek için kullanıyoruz. Bir şekilde vicdanımızı rahatlatıyoruz. Ama bir sonraki yıl aynı coşkuyla tekrar edeceğiz bunları. İşte oturmayan kısmı bu sanırım!
Cansu PERVER
Kaynak: Haber Merkezi