Aydın OSMANOĞLU
Sevgili Peygamberimiz Ümmi idi. Yani annesinden doğduğu gibi tertemizdi. Aynı zamanda ümmi olan cemaatine bir dayanak olarak gönderilmişti. Bizler Eğitim almış yarı ümmileriz. Yani zihinlerimiz, düşüncelerimiz ve kalp hayatımız her gün yeni bir takım lüzumsuz bilgilerle allak bullak olmaktadır. Medine'ye hicret ettiğinde onyedi kişi okuma yazma biliyordu. Yesrip'de (Medine) Evs ve Hazreç kabilelerinde iki kişi okuma – yazma ile meşguldü. Rahmet Peygamberi Medine'de ilk yapılanmaya eğitimle başladı. 10 okul ve 20 Öğretici ile 350 öğrenciye eğitim vermeye başladı. Bunlardan Ashabı Suffa Manevi bir ihtisas yeri idi.
Dinin hayatı kucaklama projesi okullardır. Sevgili Peygamberimiz Medine'de On bin kişinin eğitilmesini kırk okulla sağlamıştır. Bu da gösteriyordu ki Hz. Muhammed (s.a.v.) İnsanlığın ne idaresine (yönetimine) ne de topraklarına talipti. Sadece insanların Allah'la buluşmaları için eğitilmesine talipti.
Peygamberimiz Hz. Mus'ab'ı Medine'ye öğretmen olarak göndermiştir. Mekke Medine arası yaklaşık 450 km mesafe o günün şartları ve tek başına Medine'de Esat b. Zürare'nin evinde insanlığı hakka ve hakikate davet ediyordu. Bu gönül ve sevgi insanı yirmi yaşlarında zengin aileden ve alabildiğine yakışıklıdır. Ama bir sevdaya tutulmuş ve efendisinden aldığı görevle insanlığın kurtuluşu için yaşatmayı unutmuş. Medine'nin Reisi Sa'd bin Muaz kendisinden izinsiz atalarının dininden farklı bir dine davet için gelen Mus'ab ı engellemek ister. Sad elindeki yalın kılıcı ile Mus'ab a; ya buradan gidersin ya da başını gövdenden ayırırım söylüyordu. Mus'ab Efendisinden aldığı terbiye gereği önce dinle Kabul etmezsen bu baş bu yolda feda diyiyordu. Allah'ı varlığını ve birliğini, varlığı yaratanın Allah olduğunu, hayatı verenin birgün bu hayatın hesabını göreceğini ve hakkın son nebisi Hz. Muhammed(s.a.v)'in mesajını anlatır. Hakikat karşısında imana giren Sa'd tüm mahallesinin İslam'la buluşmasına vesile olur. Mus'ab bir sene sonra yetmiş Müslüman'la Mekke'ye dönüyordu. İnandığı değerlerin muhtaç gönüllere taşınması gerektiğini bunun için gerekli fedakârlığı ve samimiyeti efendiler efendisi Hz. Muhammed (s.a.v) öğrenmişti.
Hz. Mus'ab Bin Umeyr Uhud savaşında Peygamberimizin sancağını taşıyordu. Çetin geçen muharebede gelen bir düşman kılıcı ile sağ kolu kopuyordu, Elhamdülillah resulullahın sağ kolu kurtuldu diyiyordu. Sol kolunu götüren düşman kılıcı sonunda; sancağı çenesiyle taşıyordu. Bir darbede boynuna gelince yere düşüyor yüzünü kumlara sokuyordu. Şehit olduktan sonra Peygamber efendimiz Mus'abın yüzünü toprağa sokmasının sebebini; Henüz şehit olmadım bu sürede Allah Resulüne düşman bir zarar verirde bende bir şey yapamazsam buna dayanamam deyip. Yüzünü kumlara sokuyordu. Mus'ab şehit olduğunda kefen olacak bir elbisesi dahi yoktu! Üzerindeki elbiseyle baş tarafını kapatıp ayak kısımları da otlarla kapatılmıştı. Mus'ab tarihe not düşüyordu inanmak lafla olmaz deyip gerektiğinde can gerektiğinde varlık Muhammed (a.v.s) yolunda feda edilmesi gerektiğinin mesajını veriyordu. Nelere sevdalı, tutkun olunacağını ve nelerin kurbanı olunması gerektiği işaret etmişti. Ceddine rahmet ya Mus'ab… Bizlere ufuk gösterdin.
Kuran inşa projesi ile geldi. İlk emri okuma üzerinde olacak ve ilk üç yılda kuran-ı kerim'in 1/3 tamamlanmıştır. Darul Erkam'ın evinde hep okuma ve insanlığın kendi ufkuna yükselme projeleri vardı.
İnanan Cemaat Maharet Cemaati'dir. Mazeret cemaati olamaz. Çünkü mazeret gizli bir yalandır. Yalan ise nifak alametidir. Efendimiz (s.a.v) Allah'a davetçidir. Peygamberimiz müjdeleyendir. Bu kısmı peygamberliğinin hayata yansıyan tatlı yüzüdür. Kötülüklerden sakındırması da hayata yansıyan kurumsal yüzü olmuştur. Davasını kalbin dinamikleri üzerinden anlatmıştır.
Arkasında saf tutan bizlerde; sevgili Peygamberimizin bizlere emanet ettiği İslami, İmanı, Kuranı ve sünnetini yaşayıp yaşatabilmemiz için Nebevi bir yolla yani Muhammedi projelerle bu kutsal yükü taşımalıyız.
