“Anlamak, anlatmak, anlaşılmak.”

Dünya döndükçe dönüyoruz bizlerde bazen tersine bazen düzüne. Yaşama kaygılarımızı bir yana bırakamadan kendimizi atıyoruz kapının önüne. Sonra sorgularımızda yerli yersiz yer eden birçok kavramının çıkmaz sokağında gördüğümüzde kendimizi ayıklamaktan pirinç bırakmadığımız taşların etkisine kapılıp yorgun zihnimizle ölüme kilitleniyoruz. Dediği gibi şairin ”Kim bilir kaç yaşında hangi musalla taşında”

Yaşamak farkında olmaktan geçer her şey için ve farkındalık her canlı için ayrı bir anlam içerir.

Hayatı anlamak, yaşadığın çevre içinde ki sosyolojik durumun  farkındalığını anlayıp bunu hayata uyarlamaktan geçer..Bir başka deyişle yaşadığın ama dağarcığına sığdırıp da dile getiremediğin şeyleri anlamak bunu yaşamın diğer olgularıyla harmanlayıp bir gerçekliğe ulaşmaktan geçer..

Çok sevdiğim saygıdeğer bir büyüğüm “yorum yapmak hayata müdahale etmektir.” Der..Peki kaçımız hayata yorum yapabiliyoruz?

Bir insanın hayatında, yaşamın her yüzünü çeşitli olaylarla öğrenmesi kişiliği içinde hayatında çeşitli savunma mekanizmaları oluşturmasına neden olur..İşte tamda bu noktada olayların bir bütün içerisinde değerlendirmesinde ki manası farkında oluşundan ileri gelir..Bir insanın hayatında savunma mekanizma oluşturması bazen kendini ve hayatı kısmen de olsa tanımlamasını başarmış bir kişinin önceden sezileriyle, bazen de bunu birebir olay anında yaşayarak geliştirip oluşturacaktır..Bu davranış şekli değerli bir oluşumun, zincir manasında önemli bir halkasıdır..Ve olası bir zarar hareketlerinin en az zararla sağlıklı bir şekilde hayatını savunmasıdır..

Ben hiçbir anlam çıkartamıyorum hiçbirşeyden. Bilmiyorum siz bu yazdıklarımdan bir anlam çıkartabiliyor musunuz ?… Yoksa ne diyor bu ya deyip gülüyor musunuz…?..

Hem ne fark eder ki..

Susuyorum…

Suskunluğum benim gibi susanlara armağan olsun…