Bölüm 8/2: Dünya, İnsan ve Acziyet
Bu haftaki yazımız geçen haftaki yazının devamını olduğu için anlam bütünlüğünü korumak adına www.bilecik11.com adresine başvurabilirsiniz.
İşin en aciz kısmı da ne biliyor musunuz? Bu unutma vasfına sahip olan insanın bu unutma özelliğini idrak etmiş olmasına rağmen bu unutkanlığına devam etmesi ve adı zaten “alçak” olan dünyada ısrarla kibirlenmesidir. Bu kibir durumuna verilecek en iyi cevabın şu olacağı kanaatindeyim: “İnsan, bizim, kendisini az bir sudan (meniden) yarattığımızı görmedi mi ki, kalkmış apaçık bir düşman kesilmiştir.”
Bu noktada, insanın unutma özelliğinin olumlu yargıları yok mudur şeklinde bir soru aklımıza gelebilir. Muhakkak ki bu unutma özelliğinin insan zihnine ve bedenine olumlu etkileri vardır. Örneğin; kendisi için olumsuz bir durum yaşayan insan, bu unutma özelliği sayesinde yaşamış olduğu olumsuz durumu unutarak kendi zihnini ve bedenini korumuş olacaktır. Bu açıklamayı yapmış olmamıza rağmen bizim konumuzun burada insanın unutma özelliğinin olumsuz durumları değil olumlu durumları unutması şeklinde olduğunu da belirtmek konunun başka boyutlara taşınmasını engellemiş olacak ve bu engelde asıl konumuzdan uzaklaşmamayı sağlayacağı için konumuzun selameti açısından yarar sağlayacaktır. Kendisinin olumsuz özelliklerinin de farkına varan insan –Burada farkına varmayandan bahsetmiyoruz ve onların da farkına varmalarını büyük bir umutla bekliyoruz.- öyleyse niçin yeryüzünde daha fazla böbürlenerek yürür? Yani bunu idrak etmiş olan insan daha olgunca ve mütevazilikle davranacağı yerde kendini bu farka varamamış olanlardan ayırır ve kibrini yüceltmeye devam eder. Bütün bu açıklamalar neticesinde insanın acziyeti bariz bir şekilde görülmüyor mu?
Haftaya görüşmek dileğiyle…
Hazar Karaman
